گاز آستانه اشتعال

مخلوط گازی آستانه اشتعال (Flammability Limits) به محدوده غلظت گاز در هوا اشاره دارد که در آن اشتعال و گسترش آتش ممکن است رخ دهد. این محدوده غلظت به دو بخش تقسیم می‌شود:

حد بالا و پایین اشتعال چیست؟

مخلوط های گازی و بخارات قابل احتراق زمانی مشتعل می شوند که غلظت سوخت به میزان مشخصی رسیده باشد.

این محدوده مجاز غلظت سوخت برای اشتعال به صورت تجربی به دست آمده و به آن مرز اشتعال (Flammability limits) یا مرز انفجار (Explosive Limits) گفته می شود.

آگاهی از این محدوده و گاز آستانه اشتعال به شما کمک می کند تا با ایجاد تهویه مناسب در فضا، خطر انفجار را کنترل کنید. در این مقاله از سپهر گاز کاویان، به معرفی این مفاهیم پرداخته و به سوال «LEL و UEL چیست؟» پاسخ داده ایم.

تعریف حد پایین انفجار (LEL)

حد پایین انفجار (Lower Explosive Limit) کوچکترین نسبت حجمی ماده قابل اشتعال به هوا می باشد که قابلیت انفجار دارد.

به بیان دیگر، به کمترین درصد غلظت یک گاز یا بخار گفته می شود که با قرار گیری در نزدیکی جرقه، شعله یا گرما می تواند منفجر شود.

در صورتی که این غلظت کمتر از LEL تعیین شده باشد، حتی در حضور جرقه و گرما نیز امکان اشتعال گاز وجود ندارد.

 

تعریف حد بالای اشتعال (UEL)

برای تعریف حد بالای اشتعال (Upper Explosive Limit) و حد بالای انفجار گازها می توان از تعریف حد پایین آن ها استفاده نمود.

به این ترتیب می توان حد بالای انفجار را به عنوان بزرگترین نسبت حجمی ماده قابل اشتعال به هوا که قابلیت انفجار دارد، تعریف کرد.

به بیان دیگر، بیشترین درصد غلظت یک گاز یا بخار که با قرار گیری در نزدیکی جرقه، شعله یا گرما می تواند منفجر شود، UEL می باشد.

در صورتی که این غلظت بیشتر از UEL تعیین شده باشد، حتی در حضور جرقه و گرما نیز امکان اشتعال یا انفجار گاز وجود ندارد.

گازهای قابل اشتعال: خطرات، کاربردها و ایمنی

گازهای قابل اشتعال، دسته‌ای از مواد گازی هستند که در صورت وجود اکسیژن (یا یک عامل اکسیدکننده دیگر) و یک منبع انرژی کافی، قادر به سوختن یا

انفجار هستند. شناخت دقیق این گازها، خواص فیزیکی و شیمیایی آن‌ها، و درک خطرات مرتبط با آن‌ها، نقشی حیاتی در تضمین ایمنی در محیط‌های صنعتی،

تجاری و خانگی ایفا می‌کند. این گازها، ستون فقرات بسیاری از فرایندهای صنعتی مدرن و بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره ما محسوب می‌شوند. از

تأمین انرژی برای خانه‌ها و صنایع گرفته تا استفاده در فرآیندهای پیچیده پتروشیمی و جوشکاری، کاربرد گازهای قابل اشتعال بسیار گسترده است. با این حال،

ماهیت قابل اشتعال آن‌ها، نیازمند توجه ویژه به اصول و اقدامات ایمنی است تا از حوادث ناگوار جلوگیری شود. این مقاله به بررسی جامع گازهای قابل

اشتعال، از جمله تعاریف، خواص، انواع، خطرات، روش‌های شناسایی و کنترل، و کاربردهای آن‌ها می‌پردازد.

خواص فیزیکی و شیمیایی گاز آستانه اشتال

درک خواص فیزیکی و شیمیایی گاز آستانه اشتعال، کلید شناسایی خطرات و تدوین روش‌های ایمنی مؤثر است. این خواص تعیین‌کننده رفتار گاز در شرایط

مختلف و نحوه واکنش آن با محیط اطراف است.

نقطه اشتعال (Flash Point)

نقطه اشتعال، کمترین دمایی است که در آن، بخار یک مایع قابل اشتعال، به اندازه‌ای کافی در بالای سطح مایع تشکیل می‌شود تا با یک منبع احتراق خارجی (مانند جرقه یا شعله) مخلوطی قابل اشتعال ایجاد کند. برای گازها، این مفهوم به صورت مستقیم کاربرد ندارد، اما مفهوم دما و فشار لازم برای شروع احتراق در آن‌ها مهم است. گازهایی که در دمای محیط به راحتی قابل اشتعال هستند، نقطه اشتعال به معنای کلاسیک ندارند، بلکه گستره وسیعی از دما و فشار را برای اشتعال نیاز دارند.

حدود انفجار (Explosive Limits – LEL و UEL)

حدود انفجار، محدوده‌ی غلظت یک گاز آستانه اشتعال در هوا (یا مخلوط گازی دیگر) است که در آن، احتراق یا انفجار امکان‌پذیر است. این حدود به صورت درصد حجمی بیان می‌شوند:

• حد پایین انفجار (Lower Explosive Limit – LEL): کمترین غلظت گاز قابل اشتعال در هوا که در صورت وجود منبع اشتعال، شروع به سوختن یا انفجار می‌کند. در غلظت‌های کمتر از LEL، غلظت اکسیژن کافی برای سوختن وجود ندارد.

• حد بالای انفجار (Upper Explosive Limit – UEL): بیشترین غلظت گاز قابل اشتعال در هوا که در صورت وجود منبع اشتعال، قادر به سوختن یا انفجار است. در غلظت‌های بالاتر از UEL، غلظت اکسیژن آنقدر کم می‌شود که سوختن متوقف می‌شود.
محدوده‌ی بین LEL و UEL، منطقه خطرناک (Flammable Range) نامیده می‌شود. هرچه این محدوده وسیع‌تر باشد، خطر انفجار بیشتر است.

مثال:
• هیدروژن (H₂): LEL = 4%، UEL = 75%
• متان (CH₄): LEL = 5%، UEL = 15%
• پروپان (C₃H₈): LEL = 2.1%، UEL = 9.5%

چگالی بخار (Vapor Density) نسبت به هوا

چگالی بخار نسبت به هوا، نسبت چگالی بخار یک گاز به چگالی هوا در دما و فشار یکسان است. این پارامتر نشان می‌دهد که آیا بخار گاز مورد نظر در هوا سنگین‌تر یا سبک‌تر است و چگونه در محیط پخش می‌شود.

• چگالی بخار > 1: بخار گاز سنگین‌تر از هوا است و تمایل به تجمع در نقاط پایین (مانند گودال‌ها، زیرزمین‌ها، کانال‌ها) دارد. این امر می‌تواند منجر به ایجاد مناطق با غلظت بالای گاز قابل اشتعال شود.

• چگالی بخار < 1: بخار گاز سبک‌تر از هوا است و تمایل به صعود به سمت بالا دارد. این گازها معمولاً راحت‌تر پخش می‌شوند، اما همچنان می‌توانند در فضاهای بسته تجمع یابند.

• چگالی بخار ≈ 1: بخار گاز تقریباً هم‌چگالی هوا است و به طور یکنواخت‌تری در محیط پخش می‌شود.
مثال:
• هیدروژن (H₂): چگالی بخار ≈ 0.07 (سبک‌تر از هوا)
• متان (CH₄): چگالی بخار ≈ 0.55 (سبک‌تر از هوا)
• پروپان (C₃H₈): چگالی بخار ≈ 1.56 (سنگین‌تر از هوا)
• بوتان (C₄H₁₀): چگالی بخار ≈ 2.01 (سنگین‌تر از هوا)

دمای خوداشتعالی (Autoignition Temperature)

دمای خوداشتعالی، کمترین دمایی است که در آن، یک ماده قابل اشتعال در تماس با هوا، بدون نیاز به منبع اشتعال خارجی، شروع به سوختن می‌کند. این دما برای گازهای مختلف متفاوت است و نشان‌دهنده حساسیت آن‌ها به حرارت است.
مثال:

• هیدروژن (H₂): دمای خوداشتعالی ≈ 570 درجه سانتی‌گراد
• متان (CH₄): دمای خوداشتعالی ≈ 595 درجه سانتی‌گراد
• پروپان (C₃H₈): دمای خوداشتعالی ≈ 450 درجه سانتی‌گراد
• بوتان (C₄H₁₀): دمای خوداشتعالی ≈ 365 درجه سانتی‌گراد

سرعت احتراق (Burning Velocity) گاز آستانه اشتعال

سرعت احتراق، سرعتی است که شعله در مخلوط گازی قابل اشتعال منتشر می‌شود. این سرعت به عوامل مختلفی مانند ترکیب گاز، نسبت آن با هوا، فشار و دما بستگی دارد. سرعت احتراق بالا می‌تواند منجر به انفجارهای شدیدتر شود.
مثال:

• هیدروژن (H₂): سرعت احتراق بالا (حدود 280 سانتی‌متر بر ثانیه در شرایط استاندارد)
• استیلن (C₂H₂): سرعت احتراق بسیار بالا (حدود 150-200 سانتی‌متر بر ثانیه)
انواع گازهای قابل اشتعال
شناخت انواع گازهای قابل اشتعال، کاربردها و خطرات خاص هر یک، امری ضروری است. در این بخش به تعدادی از مهم‌ترین این گازها می‌پردازیم.

متان (Methane – CH₄)
• اهمیت و کاربرد: متان، سبک‌ترین آلکان و جزء اصلی گاز طبیعی است. بخش عمده‌ای از انرژی مصرفی جهان از طریق گاز طبیعی تأمین می‌شود که عمدتاً شامل متان است. در مصارف خانگی به عنوان سوخت برای اجاق گاز، آبگرمکن و سیستم‌های گرمایشی و در صنایع به عنوان ماده اولیه در تولید پتروشیمی‌ها (مانند تولید آمونیاک و متیل الکل) و همچنین در تولید برق استفاده می‌شود.

پروپان (Propane – C₃H₈)
• اهمیت و کاربرد: پروپان، یک هیدروکربن گازی است که اغلب به عنوان سوخت مایع تحت فشار (LPG) مورد استفاده قرار می‌گیرد. کاربردهای آن شامل گرمایش خانگی و تجاری، پخت و پز (به خصوص در مناطق دور از دسترس گاز طبیعی)، سوخت خودروها (CNG و LPG)، و در صنایع برای جوشکاری، برشکاری و تولید گرما است. به دلیل قابلیت مایع شدن در فشارهای نسبتاً کم، حمل و نقل و ذخیره‌سازی آن آسان‌تر است.

بوتان (Butane – C₄H₁₀)
• اهمیت و کاربرد: بوتان نیز یکی از اجزای اصلی LPG است و غالباً با پروپان مخلوط می‌شود. کاربردهای آن مشابه پروپان است، از جمله سوخت برای اجاق‌های قابل حمل، بخورسازها، و در ترکیبات سوختی. نقطه جوش پایین‌تر بوتان نسبت به پروپان باعث می‌شود در دماهای سردتر عملکرد بهتری داشته باشد.

هیدروژن (Hydrogen – H₂)
• اهمیت و کاربرد: هیدروژن، سبک‌ترین و فراوان‌ترین عنصر در جهان است. در صنعت، به عنوان یک عامل کاهنده قوی در فرآیندهای شیمیایی (مانند هیدروژناسیون روغن‌ها، تولید آمونیاک و متانول)، در پالایش نفت، تولید فلزات، و به عنوان سوخت پاک در پیل‌های سوختی (برای تولید برق) استفاده می‌شود. با توجه به پتانسیل بالای آن برای تولید انرژی پاک، توجه زیادی به توسعه زیرساخت‌های تولید و استفاده از هیدروژن به عنوان سوخت آینده معطوف شده است.

استیلن (Acetylene – C₂H₂)
• اهمیت و کاربرد: استیلن، یک هیدروکربن بسیار واکنش‌پذیر و با دمای شعله بسیار بالا است. کاربرد اصلی آن در صنعت، جوشکاری و برشکاری فلزات (با اکسی استیلن) است که دمای شعله آن به بیش از 3000 درجه سانتی‌گراد می‌رسد. همچنین در تولید برخی مواد شیمیایی و به عنوان نور مصنوعی در گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفته است. استیلن به دلیل ناپایداری ذاتی خود، نیازمند ملاحظات ایمنی ویژه‌ای در ذخیره‌سازی و حمل و نقل است.

خطرات و ریسک‌های گاز آستانه اشتعال
ماهیت گازآستانه اشتعال، خطرات بالقوه متعددی را به همراه دارد که نیازمند درک و مدیریت دقیق است.
انفجار و آتش‌سوزی
این خطر اصلی‌ترین و مخرب‌ترین پیامد نشت گازهای قابل اشتعال است. وقوع انفجار یا آتش‌سوزی می‌تواند منجر به خسارات جانی و مالی گسترده، تخریب زیرساخت‌ها و ایجاد کانون‌های بحران شود. عوامل کلیدی در بروز این حوادث عبارتند از:

• نشت گاز: نقص در تجهیزات، اتصالات، شیرآلات یا مخازن ذخیره‌سازی می‌تواند منجر به نشت گاز شود.
• وجود اکسیژن: هوا (که حدود 21% اکسیژن دارد) عامل اصلی اکسیدکننده است.
• منبع اشتعال: جرقه الکتریکی، شعله باز، سطوح داغ، الکتریسیته ساکن، یا حتی اصطکاک می‌تواند منبع اشتعال باشد.
هنگامی که غلظت گاز در محدوده LEL و UEL قرار گیرد و منبع اشتعال وجود داشته باشد، انفجار یا آتش‌سوزی رخ می‌دهد.

خفگی و مسمومیت گاز آستانه اشتعال
برخی از گاز آستانه اشتعال، خود سمی هستند یا با کاهش غلظت اکسیژن در محیط، باعث خفگی می‌شوند.
• خفگی ناشی از جابجایی اکسیژن: گازهای قابل اشتعال که چگالی آن‌ها از هوا بیشتر است (مانند پروپان و بوتان) می‌توانند در فضاهای بسته تجمع یافته و اکسیژن موجود را جابجا کنند. تنفس در چنین محیطی می‌تواند منجر به کمبود اکسیژن (هیپوکسی) و در نهایت خفگی شود.
• مسمومیت ذاتی: برخی گازها، مانند مونوکسید کربن (که در احتراق ناقص بسیاری از سوخت‌های گازی تولید می‌شود)، حتی در غلظت‌های پایین سمی هستند و می‌توانند باعث مسمومیت شدید یا مرگ شوند.

آسیب به تجهیزات و زیرساخت‌های گاز آستانه اشتعال
انفجارها و آتش‌سوزی‌های ناشی از گازهای قابل اشتعال می‌توانند باعث آسیب جدی یا تخریب کامل تجهیزات صنعتی، خطوط لوله، ساختمان‌ها و سایر زیرساخت‌های حیاتی شوند. این آسیب‌ها علاوه بر هزینه‌های بازسازی، منجر به توقف تولید و اختلال در ارائه خدمات نیز می‌شوند.

خطرات زیست‌محیطی گاز آستانه اشتعال
نشت گاز آستانه اشتعال، به ویژه گازهای گلخانه‌ای مانند متان، می‌تواند پیامدهای زیست‌محیطی قابل توجهی داشته باشد.
• تغییرات اقلیمی: متان یکی از قوی‌ترین گازهای گلخانه‌ای است و انتشار آن به جو، نقش مهمی در گرمایش جهانی ایفا می‌کند.
• آلودگی هوا: احتراق ناقص گازها می‌تواند منجر به تولید آلاینده‌های مضر برای هوا شود.

روش‌های شناسایی و کنترل گاز آستانه اشتعال

برای کاهش خطرات مرتبط با گازهای قابل اشتعال، مجموعه‌ای از روش‌های شناسایی، پیشگیری و کنترل وجود دارد که باید به طور مستمر اجرا شوند.

دتکتورهای گاز (Gas Detectors)
دتکتورهای گاز دستگاه‌هایی هستند که برای تشخیص حضور و غلظت گاز آستانه اشتعال (و همچنین گازهای سمی) در هوا طراحی شده‌اند. این دستگاه‌ها می‌توانند ثابت (نصب شده در نقاط حساس) یا قابل حمل باشند.
• عملکرد: دتکتورها با استفاده از حسگرهای مختلف (مانند کاتالیستی، الکتروشیمیایی، مادون قرمز) غلظت گاز را اندازه‌گیری کرده و در صورت عبور از حد تعیین شده (معمولاً درصدی از LEL)، هشدار صوتی و تصویری صادر می‌کنند.
• اهمیت: تشخیص زودهنگام نشت گاز، امکان اقدام سریع برای رفع نشتی، تهویه منطقه و تخلیه افراد را فراهم می‌کند و از وقوع حوادث جلوگیری می‌کند.

سیستم‌های تهویه (Ventilation Systems)
سیستم‌های تهویه نقش حیاتی در جلوگیری از تجمع گاز آستانه اشتعال در محیط‌های بسته ایفا می‌کنند.
• تهویه طبیعی: استفاده از پنجره‌ها، دریچه‌ها و بازشوها برای تبادل هوا با محیط بیرون.
• تهویه مکانیکی: استفاده از فن‌ها برای خروج هوای آلوده و ورود هوای تازه. طراحی سیستم تهویه باید با توجه به چگالی گاز مورد نظر صورت گیرد؛ برای گازهای سنگین‌تر، خروجی تهویه باید در کف و برای گازهای سبک‌تر در سقف قرار گیرد.
• اهمیت: حفظ غلظت گاز آستانه اشتعال در سطحی پایین‌تر از LEL، ریسک انفجار و خفگی را به شدت کاهش می‌دهد.

استانداردهای ایمنی و مقررات (Safety Standards and Regulations)
تدوین و رعایت استانداردهای ایمنی توسط نهادهای بین‌المللی و ملی (مانند NFPA، OSHA، موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران) برای استفاده ایمن از گازهای قابل اشتعال ضروری است. این استانداردها شامل موارد زیر هستند:

• طراحی و نصب سیستم‌های لوله‌کشی و تجهیزات: اطمینان از استفاده از مواد مناسب، اتصالات ایمن و طراحی مطابق با استانداردها.
• نگهداری و بازرسی دوره‌ای: بررسی منظم تجهیزات، شیرآلات، مخازن و لوله‌ها برای اطمینان از عدم نشتی و عملکرد صحیح.
• مقررات مربوط به مناطق خطرناک (Hazardous Area Classification): تعیین مناطق با پتانسیل حضور گازهای قابل اشتعال و الزام به استفاده از تجهیزات ضد انفجار (Explosion-proof) در این مناطق.
• مقررات مربوط به ذخیره‌سازی و حمل و نقل: دستورالعمل‌های ایمنی برای نگهداری مخازن گاز و انتقال آن‌ها.

آموزش کارکنان و استفاده از تجهیزات حفاظت فردی (PPE)
آموزش صحیح کارکنان که با گاز آستانه اشتعال سروکار دارند، سنگ بنای ایمنی است.
• آموزش: کارکنان باید در مورد خطرات گازهای مورد استفاده، علائم هشدار دهنده، رویه‌های اضطراری، نحوه استفاده از تجهیزات ایمنی و دتکتورهای گاز آموزش ببینند.

• تجهیزات حفاظت فردی (PPE): استفاده از PPE مناسب مانند کلاه ایمنی، دستکش مقاوم در برابر مواد شیمیایی، عینک ایمنی، کفش ایمنی و در صورت لزوم، ماسک تنفسی.

• روش‌های کار ایمن: تشویق به رعایت پروتکل‌های ایمنی در تمام مراحل کار، از جمله بررسی قبل از شروع کار، اطمینان از تهویه مناسب و دوری از منابع اشتعال.

کاربردهای صنعتی و خانگی گار آستانه اشتعال
گاز آستانه اشتعال نقش بسیار مهمی در بخش‌های مختلف اقتصاد و زندگی روزمره ایفا می‌کنند.

سوخت (Fuel)
این اصلی‌ترین و گسترده‌ترین کاربرد گازهای قابل اشتعال است.
• گاز طبیعی (عمدتاً متان): به طور گسترده برای گرمایش خانگی، پخت و پز، تولید آب گرم و همچنین در صنایع برای فرآیندهای حرارتی استفاده می‌شود.
• LPG (ترکیبی از پروپان و بوتان): به عنوان سوخت جایگزین در مناطقی که به شبکه گاز طبیعی دسترسی ندارند، برای پخت و پز، گرمایش و به عنوان سوخت خودرو استفاده می‌شود.

تولید برق (Power Generation)
نیروگاه‌های گازی، که بخش قابل توجهی از تولید برق در جهان را تشکیل می‌دهند، از گاز طبیعی به عنوان سوخت اصلی برای چرخاندن توربین‌ها استفاده می‌کنند. این فرآیند، انرژی شیمیایی گاز را به انرژی مکانیکی و سپس به انرژی الکتریکی تبدیل می‌کند.

صنایع پتروشیمی (Petrochemical Industry)
گاز آستانه اشتعال، به ویژه متان، به عنوان مواد اولیه (Feedstock) در تولید طیف وسیعی از محصولات پتروشیمیایی عمل می‌کنند.

• تولید آمونیاک (NH₃): متان از طریق فرایند اصلاح بخار (Steam Reforming) هیدروژن تولید می‌کند که برای سنتز آمونیاک، ماده اولیه اصلی در تولید کودهای شیمیایی، ضروری است.

• تولید متانول (CH₃OH): متانول نیز از گاز طبیعی تولید می‌شود و کاربردهای فراوانی در صنعت دارد.

• تولید اتیلن و سایر اولفین‌ها: متان و اتان (که جزء گاز طبیعی هستند) می‌توانند از طریق فرایند کراکینگ حرارتی برای تولید اتیلن و سایر اولفین‌ها استفاده شوند که بلوک‌های ساختمانی بسیاری از پلاستیک‌ها و پلیمرها هستند.

جوشکاری و برشکاری (Welding and Cutting)
گازهایی مانند استیلن و پروپان، در ترکیب با اکسیژن، شعله‌های با دمای بسیار بالا تولید می‌کنند که برای ذوب و اتصال فلزات (جوشکاری) و همچنین برش فلزات با ضخامت‌های مختلف (برشکاری) استفاده می‌شوند.
• اکسی استیلن: به دلیل دمای شعله بسیار بالا (بیش از 3000 درجه سانتی‌گراد)، محبوب‌ترین سوخت گازی برای جوشکاری و برشکاری فلزات سنگین است.
• اکسی پروپان: برای کاربردهای سبک‌تر و گاهی اوقات برشکاری استفاده می‌شود.

گرمایش خانگی (Home Heating)
همانطور که اشاره شد، گاز طبیعی (متان) و LPG (پروپان و بوتان) منابع اصلی سوخت برای سیستم‌های گرمایش خانگی در بسیاری از نقاط جهان هستند. این امر آسایش و رفاه را برای میلیون‌ها نفر فراهم می‌کند.

نتیجه‌گیری از گاز آستانه اشتعال
گاز آستانه اشتعال، با وجود پتانسیل خطرآفرینی، به طور جدایی‌ناپذیری با پیشرفت صنعتی و کیفیت زندگی مدرن گره خورده‌اند. از تأمین انرژی اولیه تا کاربردهای تخصصی در صنایع پیشرفته، نقش آن‌ها غیرقابل انکار است. با این حال، ماهیت انفجاری و آتش‌زای این گازها، مستلزم یک رویکرد کاملاً مسئولانه و آگاهانه در تمامی جنبه‌های استفاده از آن‌هاست.

درک عمیق خواص فیزیکی و شیمیایی، شناسایی دقیق انواع گازها و کاربردهایشان، و همچنین شناخت کامل خطرات مرتبط، اولین گام برای مدیریت ایمنی است. پیاده‌سازی روش‌های مؤثر شناسایی و کنترل، از جمله استفاده از فناوری‌های نوین دتکتورهای گاز، بهینه‌سازی سیستم‌های تهویه، و پایبندی بی‌قید و شرط به استانداردها و مقررات ایمنی، امری حیاتی است.

فراتر از ابزارها و مقررات، مهم‌ترین عامل در تضمین ایمنی، آموزش مستمر و ارتقاء فرهنگ ایمنی در بین تمامی افرادی است که با این گازها سروکار دارند. سرمایه‌گذاری در آموزش کارکنان و ترویج استفاده از تجهیزات حفاظت فردی، بخش جدایی‌ناپذیر از برنامه جامع ایمنی محسوب می‌شود.
با توجه به روند رو به رشد نیاز به انرژی و در عین حال، نگرانی‌های فزاینده در مورد مسائل زیست‌محیطی، تحقیق و توسعه در زمینه استفاده ایمن‌تر و پایدارتر از گازهای قابل اشتعال، از جمله توسعه فناوری‌های جدید برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، افزایش راندمان احتراق، و یافتن منابع جایگزین انرژی، باید همچنان در اولویت قرار گیرد. رعایت اصول ایمنی، نه تنها وظیفه اخلاقی و قانونی است، بلکه سرمایه‌گذاری بلندمدت در حفظ جان، مال و سلامت محیط زیست محسوب می‌شود

قیمت مخلوط های گاز آستانه اشتعال

میکس گاز آستانه اشتعال بسته به سفارش مشتری، در انواع متفاوتی تولید می شوند. از این رو نمی توان ترکیبات و اجزای ثابتی برای آن در نظر گرفت. همین نکته موجب شده است تا هزینه لازم برای تولید این مخلوط گازی و قیمت آن مشخص نبوده و با توجه به سفارش مشتری متغیر باشد.

حجم کپسول، ترکیبات به کار رفته در ترکیب گاز، اجزای آن و … از جمله عواملی هستند که به طور مستقیم روی قیمت نهایی مخلوط گاز آستانه اشتعال تاثیر می گذارند.

شما میتوانید برای کسب اطلاعات بیشتر از قیمت تولید و فروش انواع مخلوط های گاز آستانه اشتعال به همراه سرتیفیکیت ISO17025، با کارشناسان سپهر گاز کاویان تماس حاصل فرمایید.

02146835980

02146837072

 

خرید مخلوط گاز آستانه اشتعال

شرکت سپهر گاز کاویان تولید کننده مخلوط های گازی آستانه مانند LEL CH4 با  بالاترین کیفیت می باشد تا دقت مورد نیاز را به شما ارائه دهند. مخلوط های گاز آستانه اشتعال تولید شده در این مجموعه می توانند سهم ارزشمندی در ایمنی محل کار شما ایفا نمایند.

جهت کسب اطلاعات بیشتر، استعلام قیمت و آگاهی از نحوه ثبت سفارش، با ما تماس بگیرید. کارشناسان ما آماده پاسخگویی به سوالات شما و ارائه مشاوره رایگان هستند. برای ارتباط با کارشناسان کلیک کنید.